Jezelf laten zien

“Ik ga naar bijeenkomsten op mooie plekken met mensen die met of vanuit een bepaald bewustzijn leven. Omdat ik daar waarschijnlijk een grote gelijkgestemdheid vind en ik heerlijk mezelf kan zijn. Doen en laten, met alles wat is. Zijn. En dat mogen delen of getuigen.”

Durf jij het aan om jezelf te zijn? En jezelf te laten zien?

Weet jij wanneer je echt jezelf laat zien? En hoe dat dan voor je is?

En doe je dat ook aan jezelf? Of gaat dit voor jou over het jezelf laten zien aan een ander?

Wat maakt dat het wel of niet lukt? Hoe zijn deze beiden voor jou?

“Als ik wil dansen, dans ik. Wil ik in contact, dan maak ik contact. Voel ik behoefte aan een knuffel, dan reik ik uit en vraag ik een knuffel. Even een moment met mezelf nodig? Dan geef ik mijn grenzen aan. En dat dat dan allemaal ok is voor een ander.

Zonder oordeel of geraaktheid. Omdat het puur is en vanuit het hart komt.”

We dénken vaak dat het op een bepaalde plek of bij een bepaald persoon niet kan. Door eerdere ervaringen, door mensen die anders in elkaar zitten dan jou, door (stiekem) je eigen criticus die er iets van vindt. Of omdat je niet kan overzien wat de mogelijke gevolgen zijn. Je gaat al op de rem, voordat je er aan begonnen bent.

Vaak gaat het om wat je nodig denkt te hebben van de ander. Veiligheid, respect, ruimte, openheid. Terwijl wat je nodig heb is jezelf zijn en dat te delen. Te zijn. Kan je jezelf de veiligheid, respect, ruimte en openheid bieden om jezelf te laten zien?

Mag je zijn, van jezelf?

En nee, het is zeker niet gek dat je er bewust keuzes in maakt.

Waar en en bij wie. En in welke mate.

Zullen we een plek creëren waar dit zo veel mogelijk kan?